هجرت
انَّ الَّذِینَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِکَةُ ظَالِمِی أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِیمَ کُنتُمْ قَالُواْ کُنَّا مُسْتَضْعَفِینَ فِی الأَرْضِ قَالْوَاْ أَلَمْ تَکُنْ أَرْضُ اللّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِیهَا فَأُوْلَئِکَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءتْ مَصِیرًا﴿97﴾
إِلاَّ الْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ لاَ یَسْتَطِیعُونَ حِیلَةً وَلاَ یَهْتَدُونَ سَبِیلًا﴿98﴾
فَأُوْلَئِکَ عَسَى اللّهُ أَن یَعْفُوَ عَنْهُمْ وَکَانَ اللّهُ عَفُوًّا غَفُورًا﴿99﴾
کسانى که بر خویشتن ستمکار بودهاند وقتى فرشتگان جانشان را مىگیرند مىگویند در چه حال بودید پاسخ مىدهند ما در زمین از مستضعفان بودیم مىگویند مگر زمین خدا وسیع نبود تا در آن مهاجرت کنید پس آنان جایگاهشان دوزخ است و آن بد سرانجامى است (97) مگر آن مردان و زنان و کودکان مستضعفی که چارهجویى نتوانند و راهى نیابند. (98) پس آنان [که عذرى دارند] باشد که خدا از ایشان درگذرد که خدا همواره خطابخش و آمرزنده است (99)
وَمَن یُهَاجِرْ فِی سَبِیلِ اللّهِ یَجِدْ فِی الأَرْضِ مُرَاغَمًا کَثِیرًا وَسَعَةً وَمَن یَخْرُجْ مِن بَیْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلى اللّهِ وَکَانَ اللّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا﴿100﴾
و هر که در راه خدا هجرت کند در زمین اقامتگاههاى فراوان و گشایشها خواهد یافت و هر کس [به قصد] مهاجرت در راه خدا و پیامبر او از خانهاش به درآید سپس مرگش دررسد پاداش او قطعا بر خداست و خدا آمرزنده مهربان است (100)
...
زندگی چیزی نیست که لب طاقچه ی عادت از یاد من و تو برود
...
زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد
...
بی همدلی
همزبانی خویشی و پیوندی است
مرد با نامحرمان چون بندی است
ای بسا هندو و ترک هم زبان
ای بسا دو ترک چون بیگانگان
پس زبان محرمی خود دیگر است
همدلی از همزبانی خوش تر است
تنهایی
تنهایی خیلی بده
خیلی آدمو اذیت می کنه
یکی از بزرگترین بدیهاش وقتیه که میری حموم!
وقت سرتو می شوری و میای لیف بزنی می بینی صابون تو حموم نیست.
هیچ کس هم نیست که برات بیاره!
فیسبوک
نصف شبه
همه بچه های فیس بوک هم رفتن خوابیدن
مسنجرمو بالا میارم
خدا آنلاینه
اینویزیبل میشم و برمیگردم تو فیس بوک